Itsasoa

Ni, ur gazi eremu handia naiz ; planeta eremuaren %75a enea da. Enekin, denbora goxoak pasatzen dituzue: igeri egiten, arrainak begiratzen… Baina ba ote dakizue zer bizitzen dudan egunero?

Lehenik, azpimarratu nahi nuke arrainez betea naizela. Horiekin ongi moldatzen naiz nahiz eta batzuetan kilikatzen nauten. Jakin behar da ere milaka arrain ttipiren amatxia naizela. Haur irringarri horiekin dantzatzen dut, ene uhinen joan-etorriari esker.

Baina zer izango nintzateke arrainik gabe?

Koralek eta algek ene bihotza alaitzen dute, oso ongi janzten nautelako. Horrez gain, janaria ekoizten dute ene lagunentzat eta horiek ere dantzatzen dute. Gainera, algek maiz jendeari beldur ematen diote. Ni pozik naiz, ene pausa bakean egiten ahal dudalako.

Baina zer izango nintzateke landarerik gabe?

Aitortu behar dut ere, egunero gauza desatseginak bizitzen ditudala.

Ez dakit zer gertatu den, baina ene bizian, beltza izana naiz. Ohartu naiz kolore ilun hori kaltegarria dela ene adiskideentzat; milaka eri eta hil egin ditu. Entzun dudanez, substantzia hori petrolioa da. Beregatik, igerilariek, arrainek, landareek, ez naute maite. Oihukatu nahi nuke ez dela ene falta, lehorrean daudenena baizik.

Baina ez nintzateke garbiago petroliorik gabe?

Ene lagunetarik at, bisitari batzuk ditut. Gehienetan, koloretsuak dira eta urteak pasa arau marroitzen dira. Usain txarra eta kea hedatzen dituzte ; horretarako batzuetan « Atxis » handiak botatzen ditut. Izurdeen irudiko, barku urperatuak dira. Enekin bizi diren guziak beldurtzen eta aspertzen ditu ; horien etxeak hausten dituelako.

Baina ez nintzateke goxoago barku urperaturik gabe?

Badakit galdera guzi horiei erantzuten ahal diezuela ; eskatzen dizuet gogoetatzea. Proposatzen dizuet antolaketa bat : zuek ez nauzue gehiago kutsatzen eta nik proposatzen dizuet lasai uztea bizi osorako. Ados?

Eztitxu BERHO