Ahozko literatura
Euskara ahozko literatura bizi baten oinarria izan da. Honen lekuko, gaur egun indarrean dugun bertsolaritza.
Hamaseigarren mende hondarrean, Espainiako Erregearen historialaria zen Esteban de Garibayek ikerlan handiak egin zituen euskal idazki zatitxo, olerki, ipuin eta erran-zaharrak biltzeko. Halaber, Arnaud d'Oyhenart, xiberotar olerkari-historialariak, 1657an plazaratu zuen liburuak, bi zati ditu: Atsotitzak eta Oihenarten gaztaroa neurtitzetan.
Horrek frogatzen du beraz, Europako Pizkundea baino lehen, Euskal Herrian ahozko literaturaren ohidura bazegoela, hain segur, bertsolaritzan oinarritzen zena.
Azken berrogeita hamar urte hauetan, beste kultur-adierazpen batzuk ere funtzio garrantzitsu bat bete dute euskararen berjabetze prozesuan, horietan kantua eta antzerkia.
Supazterreko distira beste argi mota batzuek aldatu badute ere, ipuinak, beti, gu guztien gogo-bihotzak hunkitzen ditu. Koldo Amestoy eta Pello Añorga ipuin kontalari profesionalek, ezin hobeki badakite hitza indarrean ezarriz jendea xoratzen...
Iparraldeko euskal literatura munduko eragileen errepertorioa kategoriatan sailkatuak (idazleak, argitaletxeak, programatzaileak, formatzaileak, baliabide zentroak...).
Euskal kultur erakundearekin partaidetzan, Etxepare Institutuak Estibalitz Ezkerrak idatzitako "XX. mendeko euskal literatura" liburuxka argitaratu du bertsio numeriko hirueledun batean, euskaraz, frantsesez eta inglesez. Edizio berezi hau 
