Pikondoa

[+] Testuaren irakurketa bat entzun!

Gizonen egutegian hogei urte ditut eta pikondoa deitzen naute. Nik eta ene aitzinean dagoen aulkiak adin bera dugu ; zenbat maitemindu ez ditut ikusi aulki honen gainean elkar musukatzen! Bederen hogei bat eta leialenen istorio sekretuak egunero kontatuak zaizkit.

Dudarik gabe gehien gustatzen zitzaizkidan egunak asteazkenak eta asteburuak direla, haurren irri zaflak egun osoan entzuten ditudanean. Bizienak noiztenka ene adarretara igotzen dira eta ustekabean, batzuk erortzen badira upela bete negar egiten dute.

Urtxintxekin bederen lasai naiz, ez dira inoiz erortzen. Denbora berean beldurtuak gara, ez badiot haize boladari eusten bi urtxintxa familia aterbe gabe bilakatzen dira. Orduan ekaitz egunetan haien arima beldurtuak nirearekin batzen dira indarra ukan dezadan.

Udaberrian gaude eta usaian udaberrian urtxintxak axolagabeak dira, baina gaur iduritzen zait urduri direla. Nahiz astelehena izan jende multxo bat inguruan daukat, haien parean, herriko segalariak. Haurrek dakartzaten iragarkietan idatzia da : "Parkea ez hunki !" eta "Parkea zutik utzi !" Haien burasoen oihuek segalariei buruz beldurtzen naute, baina sentimendua dut ene defenditzera etorri direla.

Iduritzen zait, parke honetan ez banaiz luzaz geldituko ere, jende horien baitan betirako geldituko naizela.

Laetitia Aizpuru eta Iban Mediavilla