Hitzen heriotza

Non ote dira tximeletari

Deitzeko ehun era haiek?

Biarritzeko itsasertzean

Jaso zuen Nabokovek Izenetako bat: “miresicoletea”.

Begira orain, maskor puxketa

Bezala dago hondarpean.

Eta ezpainak, mugitzerakoan

Hara hor miresicoletea

Arrosaren gainetik hegan

Esaten zutenak,

Aspaldiko ume haienak,

Gure gurasoen gurasoenak,

Lo daude betiko.

Zuk diozu: Greziako Harrien gainetik nenbilen oinez,

Euri lanbroa ari zuen;

Tenpluetako gidariek

Xira horiak zeramatzaten Mickey Mousen marrazkiarekin.

Jainko zaharrak ere lo daude betiko.

Eta diozu, gainera, hitz berriak

Gai baldarrekin eginak daude,

Eta plastikoa aipatzen duzu,

Poliuretanoa, kautxo sintetikoa.

Zabortegian bukatuko dute, diozu

Ez ote zabiltza triste xamar

Pentsamendu horiek buruan.

Baina begira egiezu

Etxe atarian garrasika

Jostatzen ari diren umeei.

Entzun zer esaten duten: Zaldia Garatarera joan zen.

Zer da Garatare?, diot.

Hitz berri bat, diote.

Beti ez dira hitzak, beraz,

Industria eremu bakartietan

Edo propaganda bulegoetan sortzen;

Sortzen dira barre artean ere Txikori belarraren ilaunak bailiran: Begira nola doazen zerurantz,

Begira nola ari duen elurra goraka.