Apezen eskutik abertzaleen eskuetara (1970-1990)

Eliza katolikoak bihurgune gaitza hartu zuen Vatican II kontzilioan (1962-1965).
Erabaki zuen, adibidez, larunbat arratseko meza igandekoarentzat bali zela. Apez batzuek hori berehala onartu zuten, beste batzuek ez. Orduan giristinoek –eta bistan dena, lehen-lehenik apezek berek– mezatiarren "kontrola" osoa galdu zuten, gazteak bereziki parada horretaz baliatu zirela Elizako urratsetarik urruntzeko.

Ordu arte, parrokia bakoitzak bere erretorea bazuen. Parropia tarroetan, erretorea eta bikario bat edo bi. Baina apez eskasez, murrizketak hasi ziren: errotore bakar bat bi parrokientzat eta horrelako… Ez zuten lehenago bezainbat denbora gazteriaz arduratzeko.

Kasik berrogeita hamar urtez (1922-1970) ekintza katoliko gisa apezen esku egonik, laikoek beregain hartu zituzten antzerki taldeak, abertzale batzuek berehala konprenituko zutela euskal alor horren garrantzia. Baina euskal teatro emanaldiek segitu zuten, gehienetan, Elizaren izenean apezek altxarazi zituzten patronage aretoetan.

Bestelako baliabideak

• Euskal teatroa Ipar Euskal Herrian: lekukotasunak
  Euskal kultur erakundeak 2007. urteaz geroztik daraman "Eleketa" ahozko memorioaren programa kari hainbat lekukotasun bildu dira Iparraldeko antzerkiaz. Zonbait pasarte hautatu ditugu...